آفریـنـش ز غـبـار قــدم تـوسـت حسیــن            آسمـان سـایـه نـشیـن علم توست حسیــن

کعبه و سعی و صفا حِلّ و حرم، رکن و مقام            صُفّـه ای از حرم مـحتـرم توست حسین

هرکجا عشق و کمال وعظمت دایره بست            نقـطـه ی دایـره نوک قـلم تـوست حسین

نـعمـتـی را که خداونـد از آن می پرسـد            دوستـی تو و یک از نِـعَم  توست حسین

ذکر نـام تـو کنم در همه جا، چون گویند            هر کجـا نـام تـو آید حرم  توست حسین

اشک روز و شب ما، وقف تو ای کشته عشق            گریه گرهست سزاوارغم توست حسین

من نـگریم به عزایت که بــهشـتم بـدهنـد            ور بـهشتم بـدهند از کرم  توست حسین

گـر خدا بگـذرد از جرم دو عالم به جزا            یک جـزای کَمِ اصحاب کم توست حسین

بر سرافـرازی اسـلام و بـرانـدازی کـفر            قهرمان خواهر تو هم قسم توست حسین

آیه کهف که خواندی خبر پیروزی است            سَرِ بـر نـیـزه بلنـدت عَـلَـم توست حسین